Divyasha Doshi

મુંબઈમાં સ્ટ્રીટ ફૂડ એટલે કે ખાઉગલીઓની કમી નથી. રસ્તા પર મળતું ખાવાનું ખાઈને મુંબઈગરાઓ ઈમ્યુન થઈ ગયા છે, રાજકારણીઓની જેમ. આવી કોમેન્ટ તમને મુંબઈની જીવાદોરી સમી લોકલમાં સાંભળવા મળશે જ. છેલ્લા બે દિવસથી મુંબઈની ગરમી પોતાના અસ્સલ મિજાજમાં આવી ગઈ હોય તો સ્ટ્રીટ પર ફૂડ ખાવાનું અને પરસેવો લૂછવાનો ઘણાને અઘરું પડે. તો કેટલાકને ટિપિકલ રેસ્ટોરન્ટમાં જવાનો પણ કંટાળો આવી શકે. અમે પણ એમાનાં જ છીએ. એટલે મિત્રો સાથે થીમ રેસ્ટોરાં એસી ખાઉગલી, વરસોવા, અંધેરીમાં પહોંચી ગયાં. આમ તો આ અમારી બીજી મુલાકાત છે. બે વરસ પહેલાં જ્યારે આ રેસ્ટોરન્ટ શરૂ થઈ હતી ત્યારે ગયા હતા એસીમાં બેસીને પાઉંવડા અને નારિયેલ પાની પીવા માટે. પણ હમણાં ગયા તો પાઉંવડા અને નારિયેલ પાની બન્ને ગાયબ પરંતુ, સ્ટ્રીટ અને મુંબઈ લોકલ ટ્રેનનું ઈન્ટિરિયર એમ જ હતું. ઢોસા, સેન્ડવિચ, ચાઈનીઝ, પંજાબી, બર્ગર, ગોલા, દમસમ, પાસ્તા, જ્યુસ, આઇસક્રીમ વગેેરે દરેક વસ્તુની લારી અહીંની ફેન્સી ધૂળ, અવાજ અને ગરમી વગરની ગલીમાં જોવા મળશે. ઢોસાની અહીં ઘણી વરાયટી છે. અને એસી હોવા છતાં ભાવ પણ વ્યાજબી છે. ૩૦ રૂપિયામાં સાદા, ૬૦ રૂપિયાથી શરૂ થાય મૈસુર મસાલા... અને પનીર ભુરજી, પાઉંભાજી, ચાઈનીઝ વગેરે દરેક જાતના ઢોસા મળે. સેન્ડવિચ ખાવી હોય તો ટોસ્ટ, ગ્રીલ કે સાદી સેન્ડવિચ ટ્રાય કરી શકો છો. અને જમવું હોય તો પંજાબી કે ચાઈનીઝ તો છે જ. વ્યક્તિ બસો રૂપિયાથી લઈને પાંચસો રૂપિયામાં પેટભરીને નાસ્તો કે જમવાનું ખાઈ શકે. ગરમીમાં એસીમાં બેસીને ગોળા ખાતાં જરા સોફિસ્ટિકેટેડ ટચ લાગે પણ બહારની ગરમીનો અહેસાસ કર્યા બાદ ગોળા ન ખાધા તો શું ખાધું?

વિશ્રામ સાવંત બોલીવૂડ ડિરેકટરે આ ખાઉગલીની શરૂઆત કરી છે. એટલે જ માહોલ એકદમ ફિલ્મી સેટ જેવો લાગે છે. આ ખાઉગલીનું ઈન્ટિરિયર પણ ફેન્સી ખાઉગલી જેવું જ. દરેક વાનગીની જુદી લારી છે અને તે રસ્તાની સામસામી બાજુ પથરાયેલી છે. રસ્તાને છેડે મોટા આયના લગાવેલા છે જેથી લાંબી ગલી હોવાનો અહેસાસ થાય. તમારે લારી પર ઊભા રહીને ન ખાવું હોય તો બેસવાનો વિકલ્પ છે, મુંબઈની લોકલ ટ્રેનનો ડબ્બો. ખાઉગલીની નીચે વિશ્રાંતે બેસવા માટે લોકલ ટ્રેનના ડબ્બાને આબેહૂબ રેસ્ટોરાંમાં ઊભો કરી દીધો છે. તમારી પ્લેટ લઈને તમે આ ડબ્બામાં બેઠાં બેઠાં બારીની બહાર પસાર થતા દશ્યો માણી શકો છો. નદીના પુલ પરથી પણ ટ્રેન પસાર થાય અને જંગલ પણ દેખાય. તો બાજુમાંથી બીજી ટ્રેન પણ પસાર થતી જોઈ શકાય છે. જો કે આ ખાઉગલી મુંબઈના એક ખૂણામાં આવી હોવાથી તમારે ખાસ ત્યાં જવાનો પ્લાન કરવો પડે અથવા તમે એ વિસ્તારમાં જવાના હો તો આગળથી નક્કી કરીને ત્યાં જઈ શકો. મિત્રો સાથે બહાર ખાવાના શોખીન વ્યક્તિઓ માટે આ ખાઉગલી આકર્ષણ બની જ શકે. ખાસ કરીને વિદેશથી આવેલા મહેમાનોને લઈ જવા માટે તો આ યોગ્ય સ્થળ જ કહેવાય.

બદલાતા મૂલ્યો, સમાજ અને યુગની સાથે પૌરાણિક કથાઓને અલગ દ્રષ્ટિકોણથી તપાસવામાં કે અભ્યાસ કરવામાં કે કલાત્મક રીતે આલેખાય છે ત્યારે વિરોધો નોંધાવાઈ રહ્યા છે. અભિવ્યક્તિની સ્વતંત્રતા ન હોય તેની નારી સમાજને નવાઈ નથી લાગતી પરંતુ, તેથી હારીને બેસવું નહીં એવું કેટલીક વ્યક્તિઓની તાસીર હોય જ છે અને તે ઉદાહરણ રુપ બની રહે છે

હમણાં તો જુનુ છપાયેલ જ મુકુ છું પણ ધીમે ધીમે કંઇક નવું લખવાનો વિચાર છે. પણ લખવાની મને ખૂબ આળસ છે. શાળામાં ક્યારેય મારી નોટ્સ પૂરી નહોતી કરતી. પરિક્ષામાં પણ લખવાનો કંટાળો આવતો. પણ આખરે એવા પ્રોફેશનમાં પ્રવેશ થયો (પત્રકાર) કે પાનાઓ ભરી ભરીને દરરોજ લખવું પડતું. હાથ દુખી જતાં. આજે થોડી સરળતા છે પણ ક્યારેક રાઈટરસ ક્રેમ્પ હાથમાં તકલીફ આપે છે. મેગેઝીન માટે પણ ડેડલાઈન માથા પર હોય ત્યારે જ લખવા બેસતી. લખવાનું જેટલું ટાળ્યું તેટલું વધારે લખવું પડ્યું. પત્રકારત્વમાં પ્રવેશ કર્યાને આ  વરસ 2012માં વીસ વરસ થયા. શાળા કે કોલેજમાં જેટલું નહોતું લખ્યું તેટલું વીસ વરસમાં લખ્યું. પણ હવે સક્રિય પત્રકારત્વ છોડીને ક્રિયેટીવ રાઈટિંગ કરવાનો વિચાર આવ્યા કરે છે. પણ વળી તેમાં તો અનેક ઘણું લખવાનું. 10-3-12

કામ કરવા માગતી મહિલાઓને ક્યારેય  કોઈ મર્યાદાઓ નડતી નથી. તેઓ પોતાની આવડતથી પોતાનું ઘરતો ઊજાળે જ છે પણ સમાજને ય ઉપયોગી થાય છે. પછી તે જીન્સ, ટિશર્ટ પહેરે કે  સાડી પહેરી ઘૂમટો કાઢે તેનાથી કોઈ ફરક નથી પડતો. ફરક પડે છે તેની વિચારધારાથી અને કાર્યથી

આખરે બ્લોગની દુનિયામાં મારો પ્રવેશ પાપા પગલી સાથે થઈ રહ્યો છે. આશા રાખું કે બ્લોગના મેરેથોનમાં દોડી શકું.